Najczęstsze błędy i dobre praktyki – przewodnik dla projektantów, studentów i grafików
Druk cyfrowy na tkaninach otworzył przed projektantami ogromne możliwości twórcze. Swoboda w doborze wzorów, kolorów i skal sprawia, że można realizować nawet najbardziej złożone i kreatywne projekty – pod warunkiem, że zostały poprawnie przygotowane od strony technicznej.
Niestety, wiele projektów traci na jakości lub generuje dodatkowe koszty, ponieważ pliki graficzne są źle sformatowane, mają zbyt niską rozdzielczość lub nie są dostosowane do specyfiki druku na tekstyliach.
W tym wpisie wyjaśniamy, jak prawidłowo przygotować plik do druku na tkaninach, czego unikać, i jak usprawnić współpracę z drukarnią tekstylną – na przykładzie wymagań technologicznych stosowanych w Niaash Digital.
1. Format pliku – co akceptuje drukarnia?
Standardowym formatem dla plików do druku cyfrowego na tkaninach jest TIFF (bez kompresji), ponieważ pozwala na zapis projektu w wysokiej jakości, bez strat kolorystycznych. Alternatywą, choć rzadziej stosowaną, są PSD (Adobe Photoshop), PDF (z zachowaną rozdzielczością) i AI (dla projektów wektorowych).
Niaash Digital rekomenduje pliki TIFF 300 DPI, zapisane w przestrzeni kolorystycznej CMYK.
Zalecenia:
-
Plik musi być spłaszczony (flattened), bez warstw.
-
Wzór powinien być bez szwów (jeśli ma być raportowany).
-
Nie należy zapisywać wzoru jako JPG – kompresja niszczy jakość.
-
Projekty wektorowe muszą być spłaszczone do rastrowego formatu przed drukiem.
2. Rozdzielczość – im wyższa, tym lepiej
Dla uzyskania wysokiej jakości druku na tkaninie niezbędna jest odpowiednia rozdzielczość obrazu.
Minimum to 150 DPI przy rzeczywistym rozmiarze druku, natomiast zalecane jest 300 DPI, szczególnie w przypadku drobnych detali, tekstów lub motywów geometrycznych.
Przykład:
Jeśli planujesz nadruk o wymiarach 100 x 100 cm, to Twój plik powinien mieć:
-
150 DPI: 5906 x 5906 pikseli,
-
300 DPI: 11811 x 11811 pikseli.
Częsty błąd: przygotowywanie projektu w niskiej rozdzielczości (np. pobranego z internetu) i sztuczne powiększanie go w Photoshopie. Takie pliki wyglądają dobrze na ekranie, ale po wydruku będą rozmyte lub pikselowe.
3. Kolorystyka – jak kontrolować efekt końcowy?
Druk cyfrowy na tkaninach wykorzystuje profil kolorystyczny CMYK, dlatego wszystkie projekty należy przygotowywać właśnie w tym trybie, a nie w RGB. RGB (używany w ekranach) daje złudne wrażenie intensywności kolorów, które nie mogą być wiernie odwzorowane w druku.
Najlepsze praktyki:
-
Przekształć plik z RGB na CMYK już na etapie projektowania.
-
Unikaj jaskrawych neonów – nie są możliwe do uzyskania w standardowym druku pigmentowym.
-
Jeśli masz konkretne oczekiwania co do kolorów, warto skorzystać z proofa (czyli próbki wydruku na docelowej tkaninie), który pokaże, jak kolory zachowują się w praktyce.
-
Nie stosuj zbyt wielu odcieni szarości lub czerni – na tkaninach mogą być one trudne do rozróżnienia.
4. Raport (wzór powtarzalny) – przygotowanie seamless
Jeśli projekt ma być drukowany jako wzór powtarzalny (np. do zasłon, tapicerki, odzieży), musi być przygotowany w formie seamless, czyli takiej, która łączy się bez widocznych granic.
Dobre praktyki:
-
Sprawdź dokładnie, czy lewa strona wzoru płynnie łączy się z prawą, a góra z dołem.
-
Użyj funkcji „offset” w Photoshopie, aby przetestować połączenia.
-
Zadbaj, by na brzegach projektu nie znajdowały się nieciągłe linie, cieńsze elementy lub niedopasowane fragmenty ilustracji.
Częsty błąd: przygotowanie pojedynczego motywu bez uwzględnienia raportu, co skutkuje widocznymi liniami lub przerwami po powtórzeniu.
5. Wymiary pliku i marginesy
W projekcie należy uwzględnić dokładne wymiary powierzchni druku. W przypadku tkanin:
-
nie trzeba dodawać spadów (jak w druku papierowym),
-
warto jednak zostawić margines bezpieczeństwa – czyli nie umieszczać ważnych elementów (np. tekstów) tuż przy krawędzi.
Długość i szerokość raportu zależą od przeznaczenia materiału. Warto skonsultować się z drukarnią, czy wybrana szerokość tkaniny umożliwia bezproblemowy druk przy danych proporcjach projektu.
6. Czego unikać – najczęstsze błędy
-
Wysyłanie plików w formacie JPG lub PNG o niskiej jakości.
-
Zapisywanie pliku w RGB bez konwersji do CMYK.
-
Tworzenie wzoru bez powtórzenia (raportu), mimo że produkt wymaga druku ciągłego.
-
Umieszczanie istotnych elementów przy samym brzegu pliku.
-
Niedostosowanie rozdzielczości do rzeczywistego rozmiaru tkaniny.
-
Brak konsultacji z drukarnią przy nietypowych wymaganiach (np. nadruk na tkaninach technicznych).
7. Przykładowa checklista przygotowania pliku
-
Plik w formacie TIFF, PSD lub PDF bez kompresji.
-
Rozdzielczość: minimum 150 DPI, najlepiej 300 DPI.
-
Kolorystyka: CMYK, nie RGB.
-
Raport wzoru przygotowany jako seamless (jeśli dotyczy).
-
Spłaszczony obraz, bez warstw.
-
Margines bezpieczeństwa od krawędzi.
-
Sprawdzony rozmiar zgodny z rzeczywistą powierzchnią druku.
-
Nazwa pliku zawierająca informacje o rozmiarze, wariancie i ewentualnym kolorze.
Podsumowanie
Poprawne przygotowanie pliku graficznego do druku na tkaninach to klucz do uzyskania wysokiej jakości finalnego produktu. Dobrze przygotowany projekt przyspiesza realizację zamówienia, redukuje ryzyko błędów i pozwala w pełni wykorzystać potencjał cyfrowego druku.
Jeśli chcesz mieć pewność, że Twoje wzory zostaną odwzorowane z najwyższą precyzją, skonsultuj się z zespołem Niaash Digital. Oferujemy wsparcie na etapie przygotowania plików, możliwość zamówienia proofa oraz pomoc graficzną dla tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z drukiem na tkaninach.